walenstraat en omgeving

We wandelen langs de E17 richting Frankrijk.
En let op, we kruisen die fameuze rechte lijn van gisteren!

We zingen onderweg uit volle borst: "Jezeke is geboren in een bakske vol met stro ..."
Misschien komen we de drie koningen wel tegen! Of een os en een ezel.

Nu we het toch daarnet over coördinaten hadden: moest het donker zijn, dan zag je zeker die ster die stil stond.

Doe de groeten aan de fiere ouders, maar blijf niet te lang hangen.
Want die babyborrels ...

Via Astene, en dan naar links, komen we aan in het Land van Nevele.

De plaatselijke 1b-voetbalclub van deze stad heeft al wat deining veroorzaakt.
Ze was failliet en dan weer niet en dan weer wel en dan ...

De stad ligt aan de Leie en heeft zowel aan de E40 als de E17 een op- en afrit.

En Zeveren kunnen, sorry, kennen ze daar ook.

We gaan een beetje naar het westen voorbij de Schobbejaks Hoogte.

Wie heeft er ooit nog op een Bingo-kast gespeeld?
Je trok aan een hendel met een veer en dan schoot de metalen bal naar voren.
Bedoeling was dat die in bepaalde openingen viel om cijfercombinaties te maken.
Onderaan waren twee flippers. Met die dingen kon je de bal dan proberen weer naar boven te katapulteren.

Maar - en nu komt het - als je te hard schudde met de kast dan sloeg hij ....
Dat vierletterwoord kan je helpen om deze plaats te vinden!

We stappen nog een beetje richting Frankrijk.
Ben jij een 'flandrien'? Of een 'flandrienne'?
Zo ééntje met stevige kuiten een z'n petje achterste voren?
Wel moeilijk nu met die verplichte helm.

Heb je iets met wielerarij? Dan ben je hier op de juiste plek!

Je mag in deze tussenstop, zoals vaak tijdens een ritje, een bier nuttigen dat genaamd is naar een zekere Albrecht, schrijver en dichter.
Zijn werk is misschien ooit uitgegeven bij Roularta.
Maar blijf niet te lang hangen. Het zuidwesten wacht.

Mag het nog eens cryptisch zijn om jullie te helpen met de juist richting?
Op de plaats waar we nu doorstappen is iemand pas uit een diep dal gekropen na het eten van een verukkelijke kaas.

Belgische kazen blijven verbazen!

En nu schittert de zon in de beek.
Wij stappen vrolijk verder naar onze volgende bestemming.
Ik ben benieuwd naar de Lakenhalle en het Belfort aldaar.

Les Poppys was een snotneuzengroepje uit de jaren zeventig.
Zij hadden een hit met "Non, non, rien a changé".

Dat is ook zo met de boodschap die deze stad uitdraagt.
Een boodschap die helaas nog altijd niet overal begrepen is.
Maar waar elke dag ruchtbaarheid aan gegeven wordt.

We verlaten de stad en begeven ons te midden van de Vlaamse velden.

We trekken pal noordwaarts. Recht naar boven dus.

En achter het hoekske zijn we er als de kippen bij om net voor onze volgende bestemming een mooi natuurgebied met kasteel te bezoeken.
Daarvoor krijg je van ons carte blanche.
Of denk aan de echte naam van Will Tura.

Genoeg vogels gezien? Er zouden zelfs zeearenden zitten!
Maar de zee is nog wel een eindje van hier.
Gewoon doorstappen dus!

We bereiken onze eindbestemming van vandaag.

Vanop grote hoogte zie je de kustlijn en ook ver het binnenland.
Je moet er wel ijzeren, ik bedoel stalen, zenuwen voor hebben om zo hoog te klimmen.

Les Poppys zouden hier ook niet misstaan met hun nummer.
Maar dat zal zeker en vast niet mogen, tenzij ze een Vlaamse versie zingen.

Jullie verdienen nu een lekkere maaltijd op een terras met uitzicht op de IJzer.

Een slaapplaats vinden zal ook wel lukken.