walenstraat en omgeving

De laatste dag.

Om dat te vieren hebben we nog een heel speciaal kado voor jullie!
Een helikoptervlucht! Maar eerst nog even stappen tot buiten de stad.
De piloot haalt jullie op op de parking van Ikea aan de ander kant van de E313.
Hij zet jullie weer aan de grond op de Regionale luchthaven Limburg.
Als dat geen verrassing is!

Vandaar is het niet zover meer naar het centrum van deze stad.
Je kan bijvoorbeeld langs de Chaussée d'Amour.
Blijf hier wel niet hangen, want we moeten verder!

De helikopter heeft daarnet iets gedaan wat letterlijk verwijst naar deze halte.

Je moet dus niet zuidwaarts naar een plaats waar je misschien moet krabben, maar meer naar links.
Naar de plaats waar de rally-sport hoog staat aangeschreven.
We zijn tenslotte in een streek die Haspengouw wordt genoemd.

Daarmee is alles duidelijk gezegd en kunnen we verder.

We wandelen verder westwaarts en doorkruisen heel even een stukje van het Waals Gewest.

Op zoek naar de plaats waar het witte kind van Pierre Celis geboren werd.
Een ander kind en kleinkind van hem moet je zelfs in de USA gaan zoeken.
Maar hoe gaat ge die daar vinden?

Laat je hier in deze gemeente maar gaan in een kleine proeverij.
Of wandel even door het park, want de tuinen zijn ondertussen vergane glorie.

Klaar? Dan stappen we verder.

We stappen niet naar Jodoigne, Geldenaken voor de Vlamingen, maar de andere kant op.

Toch een beetje een raar taaltje dat ze hier spreken.
Tony sprak nochtans perfect Nederlands. En Ben toch ook?

Een politiek weetje: de partij van Katrien is haar burgemeester kwijt!

Nu weet je toch al lang waar we zijn? Zo klaar als een klontje!

Hop ... bijna thuis ... nog even doorbijten ...

En nu links schuin naar boven.

Opnieuw naar een bekend en groot Park.
Hier wisten ze perfect hoe je 'wees gegroet moeder' vertaalt naar het Latijn!

Maar dat is ondertussen allemaal doorheen de tijden achterhaald.
Er werd hier aan verpleging en naastenliefde gedaan. Dat is zeker.

We hopen dat jullie geen blaren hebben, zodat wij niet aan verpleging hoeven te doen.
En we zijn niet zo ver meer verwijderd van onze naasten ...
Zij zullen jullie loven voor de prestatie en met veel gejoel onthalen!

Onze laatste stad van deze tocht.
Het juweel aan de Dijle. Een robijn.
De stad van Louis en van Mark.

Waar 'io vivat' luid en veelvuldig klinkt.
Waar zieken de berg op moeten.
Waar ze graag 'iene me hesp' en 'iene me kees' eten. Dagelijkse kost dus.

Zet er nu een beetje vaart achter richting Ecowerf.
De spoorweg en de E314 onderdoor.
Neem richting Aarschot, maar laat Wilsele-Putkapel links liggen.

Onze voorlaatste halte.
Ze hebben er een plein en een dorp.
En een officiële afrit van de E314.

Een veld kan er klein of lang zijn.
Ook gezonde mensen rijden hier de berg op en over.
Waar een heiligenbeeld ons aankijkt vóór de echte beklimming.
Het zal wel een kartuizer zijn, met onder zijn mantel een fles kruidenlikeur.

Maar neem de andere richting en steek gewoon de autostrade over en zie in de verte...

De laatste dag zit er bijna op.
Ook vandaag was het zeker niet moeilijk om jullie te orienteren.
Moest er daar toevallig een bloemenkraam staan voor de rotonde, koop dan maar zelf iets.
Voor het geval het ontvangstcomité dat zou vergeten zijn.

"Zie ik de lichtjes van de Mena, dan gaat mijn hart wat sneller slaan ...".

Sla daar links af ...

Proficiat! En dank voor het fijne gezelschap ... Tot ziens!